Θεωρία

Παίρνεις ένα κομμάτι
Το κόβεις σε ακόμη περισσότερα κομμάτια
Κρατάς ένα από αυτά
Το πολλαπλασιάζεις

Τώρα έχεις άπειρα τέτοια ίδια κομματάκια
Τα κοιτάς
Παίρνεις ένα από αυτά
Το αναλύεις

Πρέπει να καταλάβεις κάτι από αυτό
Δεν έχεις ιδέα τί...
Δεν καταλαβαίνεις
Γύρνα πίσω

Πάρε ένα κομμάτι
Κόψ'το σε μικρότερα κομμάτια
Κράτα ένα από αυτά
Πέτα τα υπόλοιπα

Τώρα έχεις ένα κομματάκι
Κοίτα το
Άνοιξε το στόμα σου
Κατάπιε το

Τώρα τί κατάλαβες;

MuRaKaMi

"...Ήμαστε δύο απέραντα μηδενικά, δύο θλιβερά ανθρωπάκια που τα παράσερνε η ζωή από τη μία λήθη στην άλλη..."

Η παρέλαση των αλγορίθμων

Κάνε ένα βήμα μπρος και άπλωσε τα χέρια σου για να φτάσεις.
Κάνε ένα βήμα μπρος και παίξ'το άρχοντας.
Τώρα, γύρνα πίσω και υποκλίσου.
Βημάτισε πλαγίως και κοίτα γύρω σου.
Εκεί που στέκεσαι κολύμπα και λίγο.
Σκύψε και μάζεψε.
Μετά απλά παρανόησε.

Εγώ θα βρίσκομαι ακριβώς από πίσω σου.
Θα τα κάνω όλα με διαφορά μίας φάσης.
Όταν εσύ θα είσαι άρχοντας εγώ θα προσπαθώ να σε φτάσω.
Οταν θα υποκλίνεσαι εγώ θα είμαι άρχοντας.
Όταν θα κοιτάς τριγύρω εγώ θα έχω χαθεί.
Κι όταν θα κολυμπάς εγώ θα σε ψάχνω.
Στην παράνοια, όμως, θα είμαστε μαζί.

Κατάλαβες;
Η κατανόηση δεν είναι τίποτα άλλο παρά ο συνδυασμός των παρανοήσεών μας...

Συγνώμη...

Το σαλιγκάρι!
με τον κίτρινο κορμό και το μπλέ κεφάλι,
με τα λίγο πεταχτά αυτιά και το μπλε μακρύ λαιμάρι,
που κείται δίπλα μου εδώ, μ' υπομονή μεγάλη
κι ανέχεται τη σκόνη μου, δίπλα στο μαξιλάρι,
είναι ο τάσος μου εμέ!
κι εγώ τον καμαρώνω!
σου στέλνει τα φιλάκια του!
κι εγώ τον εμψυχώνω!

~Τελευταία φορά!~
~Πουπουλένια πριγκήπισσα~
Στο μπαλκόνι...200*
*δεν ήσουν!*

El elogio de la prima...

Από άλλο πλανήτη, άλλου ηλιακού συστήματος, άλλου γαλαξία.
Με ικανότητες διαγαλαξιακές, διασυστηματικές και διαμεσολαβητικές.
Γνωρίζοντας το μη γνωρίζειν.
Αποφασίζοντας να μην αποφασίζει.
Ταξιδεύει στο χρόνο και στο χώρο με την ταχύτητα ποζιτρονίων σε οίστρο.
Ταξιδεύει μέσα μας.
Έχουμε την ψευδαίσθηση ότι μας ανήκει.
Κι όμως, δεν είναι δική μας.
Ανήκει μόνο στην ίδια...



to be continued

Αφιερωμένο...

Χα!Καλημέρα!
Όμορφη και καλή...
σούπερ πάντα ωραία
πάντα νόστιμή!
Να 'ναι σαν κι εσένα,
πάντα χαρωπή
πάντα τοοόσο ωραία
σαν τη χθεσινή!

~Όραμα~
~Andreas Β. Degenburg-Steinfarlung~
Κάπου...στο Ηνωμένο Βασίλειο...1969
*θυμάσαι..?!?!?*

Οδηγίες για το πώς να κολυμπήσετε.

Βήμα 1ο:
Επιλέξατε μία τοποθεσία στην οποία, κοιτώντας τον ορίζοντα έχετε δύο βασικές χρωματικές διαβαθμίσεις, μία σε αποχρώσεις της ώχρας και μία σε μπλε. Καλύτερα να στέκεστε στο κομμάτι της ώχρας.
Βήμα 2ο:
Καθίστε στο έδαφος και κοιτάξτε τις κινήσεις του υγρού μπροστά σας. Αυτό είναι το κύμα ή ακόμα πιο ποιητικά ο φλοίσβος (λέξη που προκαλεί ρίγος σε αρκετούς, θυμίζοντας άλλες όπως μαϊστράλι, ακρογιάλι, μουράγιο και άλλα τέτοια...). Προτεινόμενες ώρες: 7.30 το πρωί και 7.30 το απόγευμα, όταν ακόμα δεν έχει σκάσει η "μπουκαδούρα" (σας έπιασε πάλι ρίγος;;;). Σε αυτό το σημείο θα προσέξετε ότι το νερό είναι σαν να φεύγει από μπροστά σας κι όχι σαν να έρχεται. Μην απελπίζεστε, δεν επιστρέφετε στο παρελθόν, είναι απλά μία ψευδαίσθηση..
Βήμα 3ο:
Μόλις ξεπεράσετε το σοκ αυτής της εικονικής μη πραγματικότητας, σηκωθείτε και με μία γρήγορη κίνηση εισχωρείστε στο υγρό στοιχείο. (Γρήγορα σαν να αφαιρείται ένα χανζαπλάστ...)
Σίγουρα θα κρυώσετε αλλά μην πτοείστε. Παραμείνατε κάτω από την επιφάνεια του νερού όσο αντέχετε (εκπνέοντας από τη μύτη και μην εισπνέοντας από πουθενά, δεν κάνουμε γιόγκα...). Άμα ακούσετε προσεκτικά θα διαπιστώσετε ότι ουσιαστικά δεν ακούτε τίποτα. Αυτό είναι αρκετά καθησυχαστικό. Για άλλη μία φορά, δεν είναι το παρελθόν αυτό που μουρμουρίζει στα αυτιά σας με αυτόν τον ακαθόριστο τρόπο (σχεδόν σαν ψίθυρος από τη Μόρντορρρρρρρρ). Είναι απλά η πίεση του υγρού στο λαβύρινθο του αυτιού σας.
Τότε, έρχεται η στιγμή να αναδυθείτε και να προσπαθήσετε να επιπλεύσετε.
Βήμα 4ο:
Φυσικά...ανάσκελα.Χαλαρώστε και αφεθείτε. Μόνο έτσι θα επιβιώσετε (δεν βγαίνουν μπρατσάκια για μεγάλους...). Ανοίξατε τα μάτια. Μόνο γαλάζιο παντού, και αν είστε και λίγο τυχεροί και κάνα συννεφάκι. Αυτός είναι ο ουρανός. Από αυτόν παίρνει το χρώμα του το νερό.
Ο ουρανός δεν σας θυμίζει τίποτα από το παρελθόν. Αν και θα έπρεπε. Ο ουρανός σας θυμίζει πόσο μικροί είστε. Κρατήστε αυτήν τη σκέψη. Αλλάξτε της μορφή σαν να είναι πλαστελίνη. Ναι, δυστυχώς παράμενετε μικροί. Δείτε το αλλιώς.... όχι δεν γίνεται τίποτα. Μάλλον ήρθε η ώρα να βγείτε από το νερό.
Βήμα 5ο:
Καθίστε στην άμμο. Νιώστε τον αέρα και τον ήλιο να τα παίρνει όλα από πάνω σας. Καείτε ψυχή τε και σώματι.. (όχι πολύ...τόσο ώστε όταν μιλάτε να ακούτε τη φωνή σας δύο φορές).
Βήμα τελευταίο κι ένα μυστικό:
Σηκωθείτε. Μην κοιτάξετε το κύμα, κοιτάξτε πέρα στον ορίζοντα. Γυρίστε του την πλάτη και πάτε να φάτε κάτι. Σίγουρα θα σας έχει ανοίξει η όρεξη.
Να ξέρετε όμως, ήταν το παρελθόν, αυτή είναι η αλήθεια. Αλλά έφυγε πια. Του χρόνου πάλι! Με ένα καινούριο "πριν". Χαλαρώστε στο "τώρα" για λίγο.

Γεγονός ή Ψευδαίσθηση;

Αναγούλα..
Αναποφασιστικότητα..Δύσπνοια..
Ζαλάδα...Ίσως λόξυγγας...Ναυτία...Σκοταδισμός(έλλειψη ικανότητας ανταπόκρισης, σε φυσιολογικά για τα εκάστοτε δεδομένα, μήκη φωτός)...
Τάση προς έμετο...Υπερθέρμανση 'ολικού συστήματος'(απότομη μετάβαση από κανονική 8ερμοκρασία σώματος..σε πολύ υψηλή..και μετά..όλως ξάφνου..μετάπτωση σε 8ερμοκρασία σώματος πολύ χαμηλότερη από αυτή των φυσιολογικών επιπέδων..-κάτι που κανονικά οδηγεί ένα όν-ό,τι θέση και αν έχει αυτό-..σε θάνατο ή κώμα..-)..
Α= Μετάλλαξη(;)
Β= Βλακεία(;)
Γ= Μύγα που μόλις ένιωσε την ύπαρξή της να συνθλίβεται από μία άλλη οντότητα..που ο μόνος λόγος ύπαρξής της είναι να εξουδετερώνει είδη σαν και αυτήν και που το όνομά της και μόνο δηλώνει και εκφράζει τον απόλυτο σκοπό της...ΜυΓοΣκοΤώΣτρΑ!!!!(;)
Δ= Καμιά καλύτερη ιδέα(;)..χμ!χμ!
ΥΓ: Αποκλείεται να μιλάμε για άλογα..καθότι είναι ανίκανα να κάνουν εμετό. Ανίκανα, με την πραγματική και μία και μοναδική σημασία..και διόλου υποτιμητικά..!
Άπειρες οι απαντήσεις..
Άπειρες και οι εξηγήσεις..
(άπειρες= μελοδραματική υπερβολή!)
*Διαλέγω το Γ..και άμα τύχει και συναντήσω τη Φονική Αυτή μηχανή πουθενά μπροστά μου...θα την κάψω με το ακαταμάχητο φλογοβόλο μου~δώρο της θείας μουMargaret από το Amgleiderseid, όπου και ζούσε επί 40 συναπτά έτη, αμέσως μετά την ενηλικίωσή μου~ και θα πάρω εκδίκηση για όλες τις αδικοχαμένες ψυχές που τόσο όλοι ήθελαν να εξοντώσουν και με μανία καταδίωκαν...αλλά...εγώ στηρίζω και κατανοώ το άγχος και την τσίτα τους..μόνο και μόνο για αυτήν την κοινή μας εμπειρία..τη στιγμή που πλησιάζει Αυτή..~που τόσες φορές έχει επαναληφθεί στη ζωή μου, αλλά στη μύγα μόνο Μία και την αποτελειώνει μία και καλά...εγώ απλά συνεχίζω..~

Σώπα!

28 είναι οι πραγματικές σεξουαλικές στάσεις στο Κάμα Σούτρα
~Μην πιστεύεις ό,τι ακούς~
190 φορές το δευτερόλεπτο χτυπάει μία μύγα τα φτερά της
~Η Επιστήμη έχει κάνει τεραααααάστια άλματα στο χώρο των ανακαλύψεων!~
41 χρόνια απομένουν μέχρι την εξάντληση των αποθεμάτων του πετρελαίου στη Γή
~Πανικοβάλλεται κανείς!?#@#$!&?^*&?!!~
Αποφεύγεις να δεις
Δε βλέπεις
..Κράτα τις πληροφορίες για σένα...μη μοιράζεσαι..μην αποκαλύπτεις τίποτα..και η γνώση που έχεις..: των 100.000 τριχών που κατοικούν στο κεφάλι σου..ίσως και κάποια στιγμή σου φανεί χρήσιμη...!
Οι υπόλοιπες της τάξεως των 4.900.000 βρίσκονται στο σώμα σου..
~Για φαντάσου!~

Μεταφορά ή παρομοίωση;

Σαν τον πατέρα που ποτέ δεν γνώρισες.
Σαν τον παππού σου που μέσα από τη δική σου ζωή, έβλεπε τον θάνατό του.
Σαν τον φίλο που δεν σ'ακολούθησε όταν έστριψες από τη γωνία.
Σαν τον άνθρωπό σου που βρίσκεται παραμορφωμένος στο νοσοκομείο μετά από ατύχημα.
Σαν όλους αυτούς που θα έπρεπε να είναι δίπλα σου όταν τους έχεις ανάγκη, επειδή σε έχουν ανάγκη, επειδή τους έχεις ανάγκη, επειδή σε έχουν ανάγκη, επειδή τους έχεις ανάγκη, επειδή ίσως να μη σε έχουν ανάγκη πια.
Επειδή πονάς.

Επ!

Δεν νομίζω.
Δεν θεωρώ.
Δεν πιστεύω.
Απλά εύχομαι...Λες;

Άραγε...

Άραγε υπάρχω;
Προσπαθώ.
Περιφέρομαι νωχελικά στα σκοτάδια.
Κι έρχεται το φως.
Ταράζομαι και τρέχω.
Ψάχνω να βρω κάπου να κρυφτώ.
Να ξαναβρώ την ηρεμία.
Κι όταν με κυριεύει ο φόβος...πέφτω.
Ανάσκελα (με την κοιλιά προς τα πάνω).
Άραγε ποιος θα με αναποδογυρίσει;
Λες να μείνω για πάντα έτσι;
Να με θυμούνται για πάντα σαν ένα χοντρό αηδιαστικό έντομο ανίκανο να ορθοποδήσει.
Κι όμως...
Τινάζοντας τα μακριά μου πόδια αναπηδώ.
Εκσφενδονίζομαι μακριά.
Εκεί όπου ούτε φως ούτε σκοτάδι μπορεί να με αγγίξει.
Οι απόψεις διίστανται για μένα.
Άλλοι με φοβούνται κι άλλοι με σιχαίνονται.
Όπως και να'χει όμως, είμαι ένα θάυμα της φύσης, άξιο μελέτης.
Μου δένουν τα πόδια με λεπτή κλωστή και με μανία προσπαθώ να ξεφύγω.
42 διαφορετικοί μορφασμοί προσώπου αποκαλύπτουν την απόγνωσή μου.
Ναι, την φοβάμαι αυτή τη λεπτή κλωστή.
Να κρέμομαι μόνο από αυτήν...