Καθάριζα το σπίτι μου σήμερα. Μέσα σ΄όλο το χάος, λοιπόν, ανακάλυψα πράγματα που εδώ και καιρό είχα ξεχάσει ότι υπήρχαν. Την ίδια αίσθηση πιστεύω ότι είχαν και τα ίδια τα αντικείμενα. Καμμία χρηστικότητα. Καμμία αισθητική αξία. Κι όμως, κάθε ένα από αυτά ανέσυρε από τη μνήμη μου κάθε λογής συναισθήματα.

Τρόμαξα με την ανακάλυψη ότι κρατάω τόσα κομμάτια από το παρελθόν. Κομμάτια που άμα τα ενώσεις δεν συμπληρώνουν κάποιο πάζλ. Μόνα τους. Απλά εκεί, να μου θυμίζουν κάτι. Κάτι από πριν.

Ζήλευα πάντα τους συλλέκτες. Τους ανθρώπους που κρατάνε πράγματα και φοβούνται μη τα χάσουν. Νόμιζα ότι δεν μπορούσα να το κάνω, δεν είχα την υπομονή. Λάθος. Ήταν εκεί μπροστά μου, η δική μου συλλογή...

Μία φωτογραφία ταυτότητας αγνώστου ανδρός που είχα μαζέψει σ΄ένα δρόμο στο Βελιγράδι, θυμίζοντάς μου το ταξίδι, την συντροφικότητα και τη μοναξιά.

Ένα χαρτάκι μ΄ένα ευφυέστατο rebus και ένα κομμάτι ξύλο που έγραφε 1000000, δώρα του Κ. που κάποτε μου έταξε...

Μία κλωστή με δύο ψεύτικες πέτρες ("χρυσάφια"), ένα "πολύτιμο" κολιέ που μου έφτιαξε ο τετράχρονος τότε ανιψιός μου. Αν και το πιο πολύτιμο πράγμα γι'αυτόν ήταν η αγάπη. Αθώος ή αδαής;

Ένα σημείωμα του από κάτω, "....μην αναγκαστούμε να φέρουμε την αστυνομία...", έτσι για να θυμάμαι ότι υπάρχουν και μαλάκες.

Τρία σπασμένα κινητά, το ένα από δική μου παράνοια, τα άλλα δύο απομεινάρια μίας κατεστραμμένης σχέσης.

Ένα μήνυμα της Κ. που βρήκε το σημείο G της!!!

Ένα φανελάκι μαύρο που κάποτε βρέθηκε στο κρεββάτι μου και δεν ήταν δικό μου.

Ένα βάζο από μία κρέμα που μου ζήτησες να σου κρατήσω και άργησες πολύ να το πάρεις.

Και σκόνη.

Παντού. Πάνω στα έπιπλα, ανάμεσα στα βιβλία και στις αναμνήσεις μου.

Τώρα τί να κάνω;

Να καθαρίσω;

Δεν ήρθε ακόμα η ώρα.

^ΠροΣΕ.!

ΕΕΕΕΕΙ! Σου μιλάω!!! Μ'ακούς!?)&^%$#@!? Σου ΜΙΛΑΩ!
Δεν ακούς..(!)..ή δεν βλέπεις!?!&*^!??
Ξέσαχες και να διαβάζεις θες να μου πεις..!?!?!?!
Αποκλείεται! Δεν το πιστεύω!..Σίγουρα.....σίγουρα...μπορείς και μυρίζεις!!!
Ναι! Αυτό είναι...μυρίζεις! Ναι!...και μπορείς και να γεύεσαι φυσικά!
Χα! Και ανησύχησα...
Ευτυχώς που οι άνθρωποι έχουν πάνω από μία αισθήσεις...Θα μπορούσαν να έχουν μία...τρείς...δώδεκα!..Έχουν αυτές που έχουν..και πάλι καλά!
Αν είχαν παραπάνω..μπορεί να μην ήξεραν πως να τις χρησιποποιήσουν..
Να μην μπορούσαν να τις εκμεταλλευτούν όλες...Να μην προλάβαιναν!
Ευτυχώς! Τώρα..μπορούν να κάνουν τόσα πολλά...χωρίς προβλήματα! Άψογος συντονισμός, ταυτόχρονη εκτέλεση, αυτόματη επεξεργασία και κατανόηση των εισερχόμενων δεδομένων...όλα τέλεια!
Το πως καταλαβαίνει ο @λλος άνθρωπος το τι είδους πληροφορία θες να του περάσεις, από την άλλη...είναι ένα άλλο ζήτημα. Σ' αυτό..η Επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά! Η πλησιέστερη προσέγγιση που έχει γίνει μέχρι τώρα και μπορεί να αποδώσει με όποια ακρίβεια μπορεί τον όρο που χαρακτηρίζει την κατάσταση αυτή..καταλήγει σε κάτι...σαν..^ΒρΑχυκύκΛωμαΑα!!&*^^
Χαίρομαι που δεν βλέπουν όλοι μόνο με τα μάτια..που δεν αισθάνονται μόνο με το άγγιγμα..που δεν ακούν μόνο με τ' αυτιά..
Σε νιώθω
Σε βλέπω
Μη σκοτώνεις τις αισθήσεις μου
Σε παρακαλώ*

Αντι-λήθη

Ξύπνησα μέσα στ'άγρια χαράματα. Κάποιος κοιμόταν δίπλα μου.
Φαινόταν ήρεμος. Δεν θυμόμουν να γύρισα με κάποιον σπίτι. Ίσα-ίσα, θυμόμουν ότι γύρισα νωρίς, ετοίμασα τα πράγματα μου για την επόμενη μέρα, διάβασα το βιβλίο μου, έκλεισα το φως και έκανα τις τελευταίες μου σκέψεις πριν αποκοιμηθώ.
Κουνήθηκα. Τίποτα. Δεν φάνηκε να ταράζεται.
Είχα δώσει τα κλειδιά του σπιτιού μου σε κανέναν; (κάνω κάτι τέτοια που και που) Όχι, τα είχα δώσει μόνο στην Κ. Σηκώθηκα και πήγα στην εξώπορτα. Ήταν κλειδωμένη από μέσα και τα κλειδιά επάνω. Δεν υπήρχε καμμία ένδειξη διάρρηξης.
Θα πρέπει να του είχα ανοίξει στον ύπνο μου. Μάλλον απίθανο όμως, γιατί δεν μου έχει συμβεί ποτέ. Κοιμάμαι πάντα ελαφριά και φημίζομαι για τη διαύγειά μου όταν ξυπνάω.
Δεν υπάρχει άλλη εξήγηση. Μάλλον ήταν εκεί πάντα. Μάλλον υπήρχε σ'αυτό το κρεββάτι πριν ακόμα το αγοράσω. Μάλλον το είχα συνηθίσει τόσο που δεν το έβλεπα πια.
Άρχισα να τον παρατηρώ. Κάτι μου θύμιζε από παλιά. Η αλήθεια είναι ότι ένιωθα άνετα δίπλα του.
Ναι, τον ήξερα. Πρέπει να το παραδεχτώ. Ήταν πάντα εκεί. Δεν τον θυμόμουν πουθενά αλλού βέβαια και αν με ρωτήσεις να σου πω το χρώμα των ματιών του, δεν το ξέρω.
Αλλά, ήταν πάντα εκεί.
Σηκώθηκα, πήγα για κατούρημα, ήπια λίγο νερό και γύρισα στο κρεββάτι.
Τον φίλησα στο μέτωπο, του γύρισα την πλάτη, με αγκάλιασε και αποκοιμήθηκα.

Αισιοδοξία

Η εξέλιξη είναι δεδομένη. Δεν είναι πάντα θετική, βέβαια.

Στην περίπτωσή μου μάλιστα, το πιο πιθανό είναι ότι σαν δημόσιος υπάλληλος σε βιβλίο του Κάφκα, να μεταμορφωθώ σε κατσαρίδα από την πλήξη.

Σε μία μετα-Κάφκα εποχή και με μεταλλάξεις στον γενετικό κώδικα, η επιστήμη και η αστρολογία σηκώνει τα χέρια ψηλά. Ποτέ δεν ξέρεις τί σου ξημερώνει.

Η εξέλιξη είναι δεδομένη. Μεταλλάσσομαι σε κατσακρίδα. Ναι, από την πλήξη και... Ίσως και από μία περιπετειώδη διάθεση...

Μου ακούγεται αρκετά θετικό.

Πικρή αλήθεια

'Εχεις παίξει ποτέ Επαγγελματικό Κρυπτόλεξο; ..Το σοβαρό...! Που διοργανώνονται τουλάχιστον 3 παγκόσμιοι διαγωνισμοί κάθε χρόνο για να αναδειχθούν τελικά οι 3 Supreme *ΚρυπτολεξοΛύτες* της χρονιάς, που έπαθλό τους είναι ό,τι μεγαλύτερο μπορεί να σκεφτεί ο ανθρώπινος νους!~γι'αυτό και έχει άπειρες συμμετοχές άλλωστε.!~
Αυτό..(!) στο οποίο πρέπει να ξεπεράσεις τον εαυτό σου..και να τον κερδίζεις κάθε φορά..
Κάθε φορά που προπονείσαι σπίτι σου, ή όπου αλλού και αν βολεύεσαι.., να νιώθεις πως πρέπει να γίνεσαι όλο και καλύτερος, να σε προσπερνάς, να σε καταρρίπτεις~γιατί διαφορετικά κάτι πολύ άσχημο μπορεί να συμβεί στον κόσμο στον οποίο ζεις, περνάς καλά..ή και όχι.., εκέι που είναι τα αγαπημένα σου πρόσωπα...που κανείς τους δεν θα ήθελες σε καμία περίπτωση να πάθει κάτι κακό..!~
Αυτό..(!) που κάθε φορά, όσο πιο πολύ "παίζεις", τόσο συνειδητοποιείς πως όντως γίνεσαι καλύτερος και όλο και πιο γρήγορα πλέον βρίσκεις τις λέξεις..με ταχύτητα που ούτε εσύ ο ίδιος θα πίστευες ποτέ ότι μπορείς να αγγίξεις..!?]&%*%!
Και λες..."Πως είναι δυνατόν!?!..Να βρίσκω κάθε φορά τη λέξη που ψάχνω, αΜέσως μόλις την σκεφτώ!?!?!?!!? Έχω καταφέρει να τις ελέγχω! Σχεδόν..με βρίσκουν..πριν τις βρω εγώ!... Πρέπει να είμαι ιδιοφυία! Τέρας παρατηρητικότητος!"
Και περνώντας τα χρόνια, νιώθοντας πως έχεις αγγίξει πλέον τα όρια της τελειότητας και είσαι έτοιμος να λάβεις τώρα πια μέρος στον διαγωνισμό ανάμεσα στους καλύτερους και να τα βάλεις με τα "τέρατα"...Τι καταλαβαίνεις!$^%&%?!?!?!
Μήπως απλά...δεν έχει να κάνει με την ταχύτητα και τον έλεγχο....
Έχεις απλά καταλάβει το κόλπο...
Απλά.. βλέπεις πρώτα.. αυτό που εσύ επιλέγεις και θέλεις να βρεις πρώτο και τελικά...το βλέπεις!
Αυτός ήταν ο σκοπός της άσκησης!
Και ναι!...Μόλις καταλάβεις ποια είναι η λέξη που θες...αυτήν πας και βρίσκεις!
Γιατί?
Γιατί αυτήν θες!
Και τη βρίσκεις!
~εδώ που τα λέμε..αν δεν την βρεις κι αμέσως..βολεύεσαι και μ'αυτήν που βρέθηκε μπροστά σου...-μέχρι να τη βρεις..φυσικά!
~εκεί!..πείσμα..~
Έτσι λύνεται ένα Επαγγελματικό Κρυπτόλεξο!

Είναι απλά θέμα τεχνικής....

"...Ναι, μπορώ να το σηκώσω. Ένα μενίρ είναι. Ασ'το σε μένα, θα το κάνω καλύτερα. Κάτσε, το βάζω στην πλάτη μου, το κρατάω σταθερά και με το ένα...με το δύο...με το τρία...Ωωωωωωωωωχ @#$#@$%^$#%$@#%$#%$^%$^%$%$#%$#@%$...."
Πού είμαι; Πονάω...Όχι ρε πούστη μου. Είμαι κάτω από το μενίρ. Δεν νιώθω τα γόνατά μου. Ένας τόνος πέτρα είναι πάνω στην ουρίτσα μου. Η σπονδυλική μου στήλη έχει γίνει ένα με τα πνευμόνια μου. Το στόμα μου είναι γεμάτο χώμα, όπως και το δεξί μου ρουθούνι. Από το αριστερό κάτι γίνεται, αφού βλέπω με το αριστερό μου μάτι χώμα να σηκώνεται. Μάλλον αναπνέω. Πόσο πονάω....
Μα τον Τουτατί δεν το περίμενα. Μα τί γελοίος να πιστέψω ότι μπορώ να σηκώσω ολόκληρο μενίρ. Είχα ξεχάσει να πάρω και το μαγικό ζωμό. Ή τον πήρα; Δεν θυμάμαι και δεν έχει και σημασία... Σημασία έχει ότι είμαι κάτω από ένα μενίρ και πονάω.
Καλά, ο άλλος που πήγε; Θα με παράτησε ή θα πήγε να φέρει βοήθεια. Καλύτερα να μ'έχει παρατήσει. Γιατί αλλιώς τί ντροπή; Μα πόσο αφελής μπορεί να είμαι. Καλύτερα να μου κοπεί η ανάσα και να πεθάνω από δω κάτω παρά να καταλάβουν όλοι ότι δεν μπόρεσα να το σηκώσω...
Είναι δυνατόν να σκέφτομαι τέτοια πράγματα;;; Γιατί μπορεί κανένας να το σηκώσει πέρα από τον Οβελίξ; Ο γελοίος ο Οβελίξ... Μου είπε ότι όταν θέλεις κάτι πολύ θα το καταφέρεις... Ναι καλά....αλλά γιατί να θέλεις πολύ να σηκώσεις ένα μενίρ; Τόσα χρόνια και ακόμα δεν κατάλαβα τί δουλειά κάνει. Απλά για να κάνεις τον καμπόοοοοσο Οβελίιιιξ μου.
Ένα τσιγάρο θα ήθελα τώρα... Και κάποιον να με βοηθήσει. Να μου χαϊδέψει την πλάτη και να μου πει: "Καλά τί πήγες κι έκανες; Είσαι δυνατός αλλά όχι και παντοδύναμος. Και σβήσε αυτό το τσιγάρο. Δόξα τον Τουτατί που έχεις ακόμα πνευμόνια..." Και μετά να θυμόμαστε την ιστορία και να γελάμε.
Άντε να δούμε θα σηκωθώ ποτέ;

Δίχως τίτλο...

Μόνο για μία στιγμή
Κοίταξε μέσα από το παράθυρο και δες έξω

μακάρι να βρέχει
το νερό πάντα βοηθάει

είναι μερικές φορές που νομίζω ότι κοιτάω ένα σβέρκο
και προσπαθώ να καταλάβω ποιανού είναι

και βρέχει
κι οι σταγόνες κυλούν

μοιάζει με "αντίστροφος" καθρέφτης
κοιτάω μπροστά και βλέπω πίσω

οι σταγόνες ανεβαίνουν,
τίποτα δεν πέφτει κάτω

κάθε πρωί πίνω ένα ποτήρι νερό
λένε ότι κάνει καλό

Μακάρι να βρέξει...

Θέλω

Κάποτε ήθελα να γίνω ο καλύτερος
Με χέρια δυνατά
Με πόδια σταθερά
Με μυαλό ικανό να δώσει εξηγήσεις για κάθε συναίσθημα

Τώρα πια δεν θέλω τίποτα
Θέλω να είμαι αυτός που είμαι
Ότι κι αν είμαι
Με μυαλό έτοιμο να σπάσει για κάθε συναίσθημα