Δευτέρα 19 Οκτωβρίου 2009

Το Τίποτα & το Άπειρο

-Δεν έχω ούτε ένα τσιγάρο. Είναι σα να μού'χει τελειώσει το οξυγόνο.
-Ίσως ήταν πολύ νωρίς για να βιώσω κάτι τέτοιο.
-Δώσε μου λίγο χρόνο.
-Την τελευταία φορά που πήγα στο σούπερ μάρκετ δεν είχε μουσική. Πρέπει να τονίσω ότι αυτό είναι πολύ σημαντικό για μένα.
-Σκάλωμα. Κόλλημα. Ου φας...
-Εγώ πάλι; Κι άλλη φράση;
-Στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο υπήρχαν τσιγάρα στριμμένα; Πότε εμφανίστηκαν; Δεν θυμάμαι...
-Θέλω την ηρεμία μου. Μόνο αυτό ζήτησα. Έκανα τη γελοία ευχή όταν έπεσε ένα αστέρι κάπου στο Λυβικό... Λες να μην πραγματοποιηθεί τώρα που σ'το είπα;
-Με πιέζεις... Δεν έρχεται έτσι...
-Παραμύθι. Έτσι είναι η αγάπη. Βρίσκεις, χάνεις, έτσι είναι αυτά.
-Αυτή τη στιγμή είμαι ευτυχισμένος. Τη στιγμή...αυτή... Όχι πριν. Ούτε μετά. Καμμία συνεννόηση.
-Θα σ'αγαπάω όπως και νά'χει..
-Πόσο εύκολα λες κάτι που εγώ με δυσκολία παραδέχομαι..
-Γιατί δεν προσπαθείς;
-Κωλώνω. Δεν με ενδιαφέρει να περιγράψω μια γενική κατάσταση. Λίγος χρόνος.
-Δεν μπορεί να έισαι μόνο δική μου. Πρέπει να είσαι για όλους. Κομμάτι του όλου. Χαραμίζεσαι μόνο στο ένα. Είναι άδικο.
-Φόβος είναι. Τίποτα άλλο. Δεν έχουμε να πούμε τίποτα άλλο..