tag:blogger.com,1999:blog-46337829353512819812023-07-18T08:07:56.672+03:00katsakridakatsakridahttp://www.blogger.com/profile/17860721366136868352noreply@blogger.comBlogger34125tag:blogger.com,1999:blog-4633782935351281981.post-47940472608039648632012-04-11T19:59:00.002+03:002012-04-11T20:21:52.842+03:00Μήνυμα που δεν πήρες<div style="text-align: justify; "> Θα περιμένω.. κανα δυο μέρες, να επανέλθεις, να υπάρξεις, να νιώσεις ότι ίσως πατάς στα πόδια σου. Τότε ίσως αγγίξω το χέρι σου, το δέρμα σου, εσένα. Θα είναι το τελευταίο άγγιγμα που θα νιώσεις ποτέ στη μικρή ζωή σου. Χαρίζεσαι, δίνεσαι σε κάτι άλλο, σε μια ιδέα, σε ένα τίποτα. Τίποτα είναι και αυτό που ζούμε, μικρό, ανύπαρκτο. Νιώσε το. Αν όχι, τότε γεια. Αν ξαναϋπάρξεις έλα να σου δώσω τα συγχαρητήριά μου και μια μικρή άφεση. Καλύτερα όχι "αν" αλλά "'όταν" για να είμαστε και αισιόδοξοι. Με λαμβάνεις; Αν όχι, έλα σε κανά δυο μέρες.. </div>katsakridahttp://www.blogger.com/profile/17860721366136868352noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4633782935351281981.post-40637722923707016922012-03-08T21:44:00.003+02:002012-03-08T22:19:14.069+02:00Heliotropium spp.<div style="text-align: justify;"><span style="font-size: 100%; ">Το ηλιοτρόπιο είναι γένος αγγειόσπερμων φυτών της οικογένειας Boraginaceae. </span><span style="font-size: 100%; ">Περιλαμβάνει σχεδόν 250 είδη εκ των οποίων τα 6 είναι ιθαγενή στην Ελλάδα. Σύμφωνα με τον Θεόφραστο είναι "το φυτόν ού το άνθος και τα φύλλα στρέφονται προς τον ήλιον". </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: 100%; ">Πολλές πληροφορίες, άχρηστες ή μη. Στρέφεται προς τον ήλιο όμως. Και όσο ο ήλιος κινείται, αυτό κινείται μαζί του. Αν ο ήλιος αποφάσιζε να μη βγει μία μέρα, αυτό θα κοιτούσε προς τη γη, απογοητευμένο. Αν ο ήλιος συνέχιζε να μην του δίνει σημασία, τότε μία σειρά λυπηρών γεγονότων θα ακολουθούσε...ο μίσχος του θα έκαμπτε προς τα κάτω, τα πέταλα θα έκλειναν σιγά σιγά και οι στήμονες θα έπεφταν στο χώμα. Δεν θα υπήρχε ελπίδα. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: 100%; ">Είναι φοβερό να κοιτάς κάτι με τόσο θαυμασμό και να περιμένεις συνέχεια να πάρεις λίγη από την αίγλη του. </span></div><div style="text-align: justify;">Όταν το κόψουν, και το πάνε σε ένα ανθοπωλείο, αυτό απλά περιμένει. Τον επόμενο αγοραστή, τον επόμενο αποδέκτη, το φως από κάποιον ή από κάτι για να γυρίσει και να κοιτάξει. Αισιόδοξο στην αρχή, έτοιμο να λατρέψει τον επόμενο θεό του.</div><div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: 100%; ">Καμιά φορά τα βλέπω στη βιτρίνα με ένα συρματάκι μπηγμένο στο λαιμό τους έτσι ώστε να κοιτάνε ψηλά. Αν ποτέ μου φέρεις λουλούδια, θέλω ένα τέτοιο. Να του βγάλω το σύρμα και να το αφήσω να αναπνεύσει θλιμμένο και γυρτό. Και αν δεν με κοιτάξει δεν πειράζει. Θα το βγάλω στο μπαλκόνι και θα το αφήσω να πεθάνει προσπαθώντας να δει τον ήλιο κατάματα για τελευταία φορά.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: 100%; ">Το ηλιοτρόπιο είναι αστρονομικό όργανο. Από τα πρώτα που χρησιμοποίησε ο άνθρωπος. Είναι ουσιαστικά ένα είδος γνώμονα. Τον 5ο αιώνα π.Χ. ο Αθηναίος αστρονόμος Μέτωνας χρησιμοποιώντας το κατάφερε να υπολογίσει με ακρίβεια τα ηλιοστάσια και τις ισημερίες. Μία από τις κύριες χρήσεις του γνώμονα αυτού είναι και η μέτρηση του μήκους της σκιάς του. Πολλές πληροφορίες. Άχρηστες ή μη.</span></div><div style="text-align: justify;">Κι όμως μετράει τη σκιά του. Μπορεί να μετρήσει και τη δική μου. Αυτήν που βλέπω όταν στέκομαι κάτω από τον ήλιο (όταν δεν τον κοιτάω με λατρεία μέχρι να τυφλωθώ). Κι αυτήν που βλέπω μέσα μου όταν δεν έχω να θαυμάσω τίποτα, ούτε τον εαυτό μου. </div><div style="text-align: justify;">Αν μου πάρεις ποτέ αστρονομικό όργανο, μη μου πάρεις ηλιοτρόπιο.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div></div>katsakridahttp://www.blogger.com/profile/17860721366136868352noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4633782935351281981.post-55736118258525420032012-02-29T21:44:00.003+02:002012-02-29T22:24:30.496+02:00Λεπτομέρεια από τη "ντροπή"<div style="text-align: justify;font-family: Georgia, serif; font-size: 100%; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; line-height: normal; "><span style="text-indent: -24px; font-size: 100%; ">Δύσκολο να είσαι πανί - χαρτί που πλαισιώνει αυτά τα υποκίτρινα με το χρώμα της άμμου επιδαπέδια φωτιστικά με το αχλαδοειδές σχήμα. Κάνει πολύ ζέστη εκεί..αλλά ζέστη περίεργη. Συνέχεια ζέστη, με σταθερή θερμοκρασία, χωρίς κορύφωση! Να μη μπορείς να καείς, να γίνεις τρύπα να τελειώνει! Και τί? Είναι καλύτερα να κλείσει ο διακόπτης, να σβήσει το φως,να χαθεί όλη η ζέστη και μετά..κρύο, σκοτάδι..?! Συμβιβασμός! Ποιά νά'ναι η λύση? Μήπως αν είχα τρύπες? Να παίρνω αέρα να δροσίζομαι, να έχω και φως όταν σβήνω. Αααααααχ ~ Καμιά φορά όταν σε διαπερνούν σφαίρες δεν είναι και τόσο κακό.</span></div>katsakridahttp://www.blogger.com/profile/17860721366136868352noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4633782935351281981.post-14468550239690572562012-02-26T10:24:00.004+02:002012-02-26T10:37:21.447+02:00Νομίσματα, ιστορίες και αλήθειες<div style="text-align: justify;"><span style="font-size: 100%; ">Όπως και κάθε νόμισμα, έτσι και κάθε ιστορία, και κάθε αλήθεια. Το νόμισμα έχει πάντα δύο πλευρές. Από τα πρώτα ρητά που θυμάμαι στη ζωή μου και μάλιστα τό'βρισκα και περιττό..για να μην αναφέρω και την τρίτη, πλαγίως..που φυσικά πάντα εκεί επικεντρωνόταν η προσοχή μου!</span></div><div style="text-align: justify;">Η δική σου ιστορία μου και η δική σου αλήθεια μου, δε μου προκαλούν παρά μόνο ντροπή.</div><div style="text-align: justify;">Και το νόμισμα είναι κύκλος και κύκλους κάνει..και δε σταματά. Μέχρι νά'ρθει το καινούριο νόμισμα..και τότε αυτό αποσύρεται. Επιστρέφεται, συνθλίβεται και γίνεται κράμα και γίνεται χυλός και μετατρέπεται σε κάτι άλλο. Άγνωστο..</div><div style="text-align: justify;">Ή απλά βαλτώνει σ'ένα συρτάρι, ή σ'ένα κουτί γιατί κάποιος πιστεύει πως έχει ακόμα αξία και ας είναι πια άχρηστο. Γιατί κάποτε είχε και ήταν σημαντικό..και συνεχίζει να ζει εκεί..ελπίζοντας πως θά'ρθει η μέρα που θ'αναγνωριστεί.</div><div style="text-align: justify;">Η δική σου πλευρά μου, τώρα θέλει να κρυφτεί. Αρκετά κύλησε. Ήρθε η ώρα να κρυφτεί γιατί η ντροπή το βάρυνε πολύ και δεν κυλάει άλλο. Αλλά δεν θέλει να μπει στο κουτάκι στο συρτάρι, αρκετά έμεινε μέχρι και σήμερα εκεί.</div><div style="text-align: justify;">Το τί θα γίνω είναι άγνωστο. Μα για όσο με κράτησες στο κουτάκι σου αν και σκουριασμένο σ'ευχαριστώ~</div><div style="text-align: justify;">Είθε η απόσυρση αυτή νά'ναι πραγματική. Σε όλες μου τις πλευρές και όχι μόνο σε μία.</div>katsakridahttp://www.blogger.com/profile/17860721366136868352noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4633782935351281981.post-79182993677424600872012-02-21T01:15:00.008+02:002012-02-29T22:23:32.431+02:00ο κύκλος του ποδηλάτη και η σφαίρα της άλλης διάστασης<p class="MsoNormal" style="font-family: Georgia, serif; text-align: justify; ">Ως συνήθως όλα κυλούν περίεργα σε τούτο τον τόπο.</p> <p class="MsoNormal" style="font-family: Georgia, serif; text-align: justify; ">Σε αυτόν τον πλανήτη, πού όλα γίνονται και τα πάντα διαλύονται λες και η εξαΰλωση έχει λάβει ενεργό δράση εδώ και χρόνια και η γνώση εφαρμογής της είναι ευρέως γνωστή σε όλους τους νοήμονες και καλά πολιτισμένους κατοίκους του τόπου. </p> <p class="MsoNormal" style="font-family: Georgia, serif; text-align: justify; ">Πότε εδραιώθηκε έτσι και μερικοί δεν το πήραν χαμπάρι?!?!?!</p> <p class="MsoNormal" style="font-family: Georgia, serif; text-align: justify; ">Αυτό είναι άδικο! Βέβαια… σίγουρα έχει και τα καλά του, όπως και κάθε τι.</p><p class="MsoNormal" style="font-family: Georgia, serif; text-align: justify; "><span style="font-size: 100%; text-align: left; text-indent: -18pt; ">1.</span><span style="font-size: 100%; text-align: left; text-indent: -18pt; "> </span><span style="font-size: 100%; text-align: left; text-indent: -18pt; ">Ο στραγγαλισμός του αναμενόμενου</span></p><!--[if !supportLists]--><p></p> <p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="font-family: Georgia, serif; text-align: justify; ">Στρόφιγγα</p> <p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="font-family: Georgia, serif; text-align: justify; ">Έλικας</p> <p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="font-family: Georgia, serif; text-align: justify; ">Ελατήριο</p> <p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="font-family: Georgia, serif; text-align: justify; ">Αναπήδηση</p> <p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="font-family: Georgia, serif; text-align: justify; ">Επιστροφή</p> <p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="font-family: Georgia, serif; text-align: justify; ">Ανάσκελα</p> <p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="font-family: Georgia, serif; text-align: justify; ">Αναγούλα</p> <p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="font-family: Georgia, serif; text-align: justify; ">Ανάμνηση</p> <p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="font-family: Georgia, serif; text-align: justify; ">Πόνος</p> <p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="font-family: Georgia, serif; text-align: justify; ">Κενό</p><p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="font-family: Georgia, serif; text-align: justify; "><span style="font-size: 100%; text-align: left; text-indent: -18pt; ">2.</span><span style="font-size: 100%; text-align: left; text-indent: -18pt; font-family: 'Times New Roman'; "> </span><span style="font-size: 100%; text-align: left; text-indent: -18pt; ">Η επαναφορά της ακρίδας</span></p><!--[if !supportLists]--><p></p> <p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="font-family: Georgia, serif; text-align: justify; ">Άγνωστο προς το παρόν αντικείμενο, μη αναγνωρίσιμο από το κεντρικό νοητικό σύστημα, άμεση ανάγκη για εύρεση και κατανόηση πληροφοριών το συντομότερο δυνατόν! (προς το παρόν τα δεδομένα καθίστανται ανεπαρκή και ακατάλληλα για ανάλυση)</p><p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="font-family: Georgia, serif; text-align: justify; "><span style="font-size: 100%; text-align: left; text-indent: -18pt; ">3.</span><span style="font-size: 100%; text-align: left; text-indent: -18pt; font-family: 'Times New Roman'; "> </span><span style="font-size: 100%; text-align: left; text-indent: -18pt; ">Η κατ’ευχήν ομαλή ασφαλτόστρωση του οδοστρώματος με υλικά ευχάριστα και ακίνδυνα για του ταξιδιώτες που θα τον διαβούν. </span></p><p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="font-family: Georgia, serif; text-align: justify; "><span style="font-size: 100%; text-align: left; text-indent: -18pt; ">Η ασφαλτόστρωση του δρόμου δεν είναι μια όποια κι όποια δουλειά. Κρύβει πολλούς κινδύνους και πολλές μελλοντικές παγίδες.</span></p><p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="font-family: Georgia, serif; text-align: justify; "><span style="font-size: 100%; text-align: left; text-indent: -18pt; ">Το καλό του στρωσίματος του δρόμου βέβαια είναι ότι κατά την κατασκευή του συμμετέχουν άπειρα μικρά και διαφορετικά χαλίκια που σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να επανατοποθετηθούν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Έτσι τα λάθος κομμάτια που μπορεί να σχηματιστούν στην πορεία, αποκλείεται να επαναληφθούν. Κάτι είναι κι αυτό.</span></p><p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="text-align: left; text-indent: -24px;font-family: Georgia, serif; "><br /></p><p></p> <p class="MsoNormal" style="font-family: Georgia, serif; text-align: justify; "> </p> <p class="MsoListParagraph" style="font-family: Georgia, serif; text-align: justify; "> </p>katsakridahttp://www.blogger.com/profile/17860721366136868352noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4633782935351281981.post-35885909129706767992011-02-23T00:30:00.001+02:002011-02-23T00:31:51.523+02:00Στην ΚΣ'ακούω.<div>Είτε φωνάζεις είτε όχι.</div><div>Σε βλέπω ακόμα και στο σκοτάδι.</div><div>Υπάρχεις.</div>katsakridahttp://www.blogger.com/profile/17860721366136868352noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4633782935351281981.post-7582900480484825302010-12-03T18:48:00.000+02:002010-12-03T18:50:07.804+02:00Σε -σκόπηση<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Και περνάνε δύο χρόνια. Γρήγορα. Με χωρισμούς, παράνοιες, <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language:EN-US">sex</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language:EN-US">and</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language:EN-US">the</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language:EN-US">city</span>, χαρές, ράστα, τσιγάρα, καταστολή, ουίσκι, <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language:EN-US">grey</span>’<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language:EN-US">s</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language:EN-US">anatomy</span>, βλακεία,<span style="mso-spacerun:yes"> </span>γέλια, κλάματα, δουλειές, πτυχία, διαμάχες, κρασιά, επιστημονική γνώση και κουραφέξαλα, καινούριους ανθρώπους, εξαρτήσεις σε ουσίες, αντικείμενα και ανθρώπους, γελοίους καβγάδες, γελοία ψέματα, ανθρώπους που κοιτάνε πίσω, ανθρώπους που κοιτάνε μπροστά, τέχνη, χλευασμό της τέχνης, μίση, σκατίλες και άλλα σε -ίλες, μετακομίσεις, θάλασσα, ανασκόπηση, επισκόπηση, πιθανή κολονοσκόπηση, κλάματα ξανά, γέλια ξανά, ανιψιούς που μεγαλώνουν, παππούδες που χάνονται, αφεντικά που αλλάζουν, κουρέματα, κιλά που μπαίνουν και χάνονται, φαγητά ωραία, φαγητά άνοστα, καινούρια μπαλκόνια, έρωτες, αποτυχίες, επιτυχίες, ψυχοθεραπεία, χτυπήματα στον τοίχο, μόνος, μπροστά σε κάποιον, ψέματα ξανά, ηθική, <span style="mso-spacerun:yes"> </span>αλήθεια, φόβο, θυμό, μπόρες, κατίκι δομοκού, επανασυνδέσεις, γαμήσια, μοναξιά, ελευθερία, ξύδια, χορούς, βαρεμάρα, κοψίματα, καψίματα, βαριές κουβέντες, μιλκ σέικ φρούτων για πρωινό, λουλούδια, ποδόσφαιρο, ντροπή, τραχανά, πολύ τραχανά, βλακείες, βιβλία, πίστη, απιστία, επαναπροσδιορισμούς, μεγάλα λόγια, ελληνικούς μονούς σκέτους, τρέλα, κέφια,<span style="mso-spacerun:yes"> </span>πτώσεις, εξομολογήσεις, κι άλλα ψέματα, αμαρτίες, τσίπουρα, αγάπη, σκυλιά, ατάκες, πεσίματα, τσούξιμο, διάβασμα, τζιν τόνικ, γέλιο, πόδια, βόλτες, φούστες, τρέξιμο, ελλείψεις, ντροπή, περηφάνια, ντουζ, ζωγραφιές, απογοήτευση, προφυλακτικά, πίκρα, τσιγάρα, πολλά τσιγάρα, προτάσεις, αποτριχώσεις, ερωτήματα, ελπίδα.</p>katsakridahttp://www.blogger.com/profile/17860721366136868352noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4633782935351281981.post-44194839612548057492010-11-21T14:22:00.002+02:002010-11-21T14:41:47.555+02:00τί;<div style="text-align: justify;">...Και μετά το σύμπαν τί; Η κλασσική ερώτηση που υποσυνείδητα καθορίζει κάθε άτομο. Υπάρχει μία πραγματική ανικανότητα να αντιληφθούμε το "τίποτα" γι'αυτό και δημιουργούμε θεούς και δαίμονες, για να δικαιολογήσουμε το κενό. </div><div style="text-align: justify;">Αν όμως πραγματικά δεν υπάρχει τίποτα; Αν όλα είναι μία χωροχρονική σφαίρα που προωθεί την αέναη επανάληψη μιας σχεδόν ευθύγραμμης κίνησης; Αν μετά το σύμπαν δεν υπάρχει τίποτα, μετά το θάνατο το ίδιο, μετά από κάθε είδους τέλος απλά ξανά η αρχή, μέσα στην ίδια σφαίρα όπου κινούμαστε γραμμικά ελπίζοντας κάτι να επαναληφθεί ή όχι; </div><div style="text-align: justify;">Αυτή η άποψη μας βοηθάει να νιώσουμε την ουσία των πραγμάτων, δεν απαντάει όμως στην ερώτηση "Γιατί ξυπνάω και ζω κάθε μέρα;" Για να επαναλάβω τα ίδια λάθη και να βρω την ικανοποίηση στις ίδιες χαρές κινούμενος σαν ηλεκτρόνιο μέσα στο προκαθορισμένο χωρικά νέφος μου. </div><div style="text-align: justify;">Δεν υπάρχει γιατί. Υπάρχει μόνο πώς. Πώς θα συνεχίσω να κινούμαι. Πώς θα μπορέσω να εκμεταλλευτώ κάθε χιλιοστό του χώρου και του χρόνου μου.</div><div style="text-align: justify;">Μη βαυκαλίζεσαι! Το τέλος είναι απλά τέλος. Δε σημαίνει τίποτα άλλο. Απλά σου δίνει την ευκαιρία να μικρύνεις ή να μεγαλώσεις την εμβέλεια της εκάστοτε καινούριας σου δίνης. Όλα είναι ένα αστείο. Ή όχι;</div>katsakridahttp://www.blogger.com/profile/17860721366136868352noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4633782935351281981.post-72201903099125643252010-06-14T21:53:00.003+03:002010-06-14T22:06:23.833+03:00Φαντάσου να κόβεις βούτυρο...<div style="text-align: justify;">Και είναι φορές που ξαπλώνω ανάσκελα. Στη δική μου πλευρά. Και κοιτάω πάνω. Ταβάνι. Κι από πάνω; Ταράτσα. Όγδοος όροφος και γύρω τίποτα. Το πλάνο απομακρύνεται σιγά - σιγά. Βλέπω όλη την πόλη. Βλέπω το σπίτι μου. Ένα διπλό κρεββάτι με εμένα στ'αριστερά. Στα δεξιά κάποιος άλλος. Όλοι στη θέση μας. Κι ένα τεράστιο σούπερ μηχάνημα, ρομποτικο-επιστημονικής φαντασίας πολυμηχάνημα. Να κόβει την πολυκατοικία ακριβώς στη μέση γλιστρώντας σιωπηλά, δίπλα ακριβώς από τον δεξί αγκώνα μου. Ολόκληρο το κτίριο δονείται κι από στιγμή σε στιγμή μία από τις δύο πλευρές θα πέσει. Θα είναι η δική μου ή του άλλου; Πραγματικά δεν φοβάμαι, μόνο προσπαθώ να θυμηθώ, από ποια πλευρά είναι τα σκαλιά. Εκείνη η πλευρά δεν πέφτει.<br /></div>katsakridahttp://www.blogger.com/profile/17860721366136868352noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4633782935351281981.post-27979007271215013942010-05-10T10:24:00.003+03:002010-05-10T10:42:01.903+03:00ντοντ πανικ<div style="text-align: justify;">Γνωστό (σχεδόν) λαϊκό άσμα λέει ότι τώρα που ανοίγει ο καιρός, πανικός, πανικός. Η αλήθεια είναι ότι δε νιώθω να πανικοβάλλομαι τώρα που ανοίγει ο καιρός. Πανικοβάλλομαι όμως μη γνωρίζοντας τί νιώθω τώρα που ανοίγει ο καιρός. Χτες ένιωθα 21. Έφυγα από το σπίτι 1 το βράδυ και άρχισα να περιφέρομαι μόνος στους δρόμους της πόλης μου. 'Ασκοπα. Σχεδόν άσκοπα. Αφού σκοπός μου ήταν το να περιφέρομαι άσκοπα. Χωρίς προορισμό. Σχεδόν χωρίς προορισμό. Αφού τελικός προορισμός ήταν το σπίτι μου. Μόνος. Σχεδόν μόνος. Άφου υπήρχαν πολλοί άνθρωποι στους δρόμους που ίσως κάνανε το ίδιο πράγμα. Ίσως και όχι. Έχει κάποια σημασία;<br />Σήμερα ξύπνησα στις 7 χωρίς ξυπνητήρι. Ένιωθα 43. Βγήκα στην πόλη. Περπάτησα. Πλήρωσα το νοίκι. Πήγα στη δουλειά. Όλα με σκοπό και προορισμό. Σχεδόν. Γιατί η αλήθεια είναι ότι εκλιπαρούσα στο δρόμο να με απαγάγουν εξωγήινοι και να εξαφανιστώ. Τώρα που μιλάμε νιώθω 4. Δεν με νοιάζει τίποτα. Ούτε το γεγονός ότι το βράδυ θα νιώθω 92. Χωρίς μνήμη. Χωρίς δύναμη. Ήρεμος. Περιμένοντας απλά το τέλος.<br /></div>katsakridahttp://www.blogger.com/profile/17860721366136868352noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4633782935351281981.post-15440493052100367152009-12-04T12:40:00.002+02:002009-12-04T12:58:26.975+02:00Μαύρο - Άσπρο<div style="text-align: justify;">Χτες το βράδυ συνάντησα ένα φίλο. Μου είπε πως τα πράγματα θα καλυτερέψουν και ότι πρέπει να κάνουμε υπομονή. Είναι, λέει, γνωστό στους μυστικούς κύκλους ότι θα αντιστραφούν οι ρόλοι. Ότι ήμασταν θα πάψουμε να είμαστε και θα γίνουμε αυτό που δεν ήμασταν. Με αυτόν τον τρόπο όλοι θα μείνουν ικανοποιημένοι, αφού θα έχουν αυτό που ποτέ δεν είχαν και πάντα λαχταρούσαν, και όταν το βαρεθούν θα μπορούν να εκτιμήσουν αυτό που κάποτε είχαν και θα το αποζητάνε από την αρχή.<br />Είναι το παιχνίδι της εκδίκησης. Αυτοί που κάποτε ήταν ευγενικοί και συνετοί απέναντι σε αδίστακτους και ανειλικρινείς, τώρα θα τους μιλάνε απότομα και θα τους φλομώνουν στο ψέμα. Αντιθέτως, οι "αδίστακτοι" θα είναι πλέον ανίκανοι να πουν και το παραμικρό ψεματάκι, θα κοιτάνε χαμηλά και θα ζητούν συγγνώμη με κάθε ευκαιρία.<br />Το σλόγκαν της νέας εποχής θα είναι: "Τώρα που γύρισε ο τροχός, να που γαμάει κι ο φτωχός". Φυσικά, μετά από το πρώτο διάστημα προσαρμογής, ο κόσμος θα αρχίσει να μην νιώθει καλά. Τύψεις θα γεννιούνται σε κάθε ανθρώπινο ον. Στους μεν γιατί θα φέρονται ανήθικα, στους δε που επιτέλους θα αντιληφθούν πώς είναι να σου φέρονται ανήθικα. Και τότε, δια μαγείας, όλα θα ξαναγίνουν όπως πριν. Μόνο που, όλοι θα έχουν πάρει το μάθημά τους.<br />Αφού το αναλύσαμε διεξοδικά πίνοντας κανα δυο ουισκάκια, μείναμε σιωπηλοί να κοιτάμε το κενό. Ο καθένας χαμένος στη σκέψη του. Μία και μοναδική σκέψη.<br />"Εγώ σε ποιους ανήκω; Στους καλούς ή στους κακούς;"<br /></div>katsakridahttp://www.blogger.com/profile/17860721366136868352noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4633782935351281981.post-1545001512407384422009-11-23T14:58:00.002+02:002009-11-23T15:10:09.558+02:00Νυχτερίδες κι αράχνες...<div style="text-align: justify;">Πολλές φορές φτάνουμε σε ένα σημείο να λυπόμαστε τον εαυτό μας, να μεμψιμοιρούμε ή ακόμα χειρότερα να μετανιώνουμε για κάθε κίνηση που έχουμε κάνει στο παρελθόν, ρίχνοντας το φταίξιμο στον εαυτό μας για κάθε τί στραβό που έχει συμβεί είτε σ'εμάς είτε στους αγαπημένους μας.<br />Ο συνήθης τρόπος για να ξανασταθούμε στα πόδια μας είναι να σκεφτούμε τα χειρότερα που μπορεί να συμβαίνουν είτε σε γνωστούς μας είτε σε αγνώστους.<br />'Οπως, για παράδειγμα, την δύσμοιρη αυτή κοπέλα που ερωτεύτηκε ένα βαμπίρ και δυστυχώς ούτε έχει καταφέρει να ερωτοτροπήσει λιγάκι μαζί του (αφού ανά πάσα στιγμή θα μπορούσε να της πιει το αίμα) ούτε να σταθεί για λίγο δίπλα του, έστω πλατωνικά, αφού την κυνηγάνε άλλα βαμπίρ για να της πιουν το αίμα...<br />'Η ακόμα χειρότερα, τον καημένο τον λυκάνθρωπο, που είναι ερωτευμένος με τη δύσμοιρη θνητή η οποία είναι ερωτευμένη με το βαμπίρ και φοβάται ανα πάσα στιγμή μην την γδάρει είτε αυτός είτε το βαμπίρ.<br />Δύσκολες καταστάσεις είναι αυτές κι όχι αυτές που εμείς βιώνουμε, κι ας μας πίνουνε το αίμα κάθε μέρα... Κι ας φοβόμαστε μην μας γδάρουν οι υπόλοιποι θνητοί... Γιατί όσο αιμοδιψείς κι αν είναι δεν παύουν να είναι θνητοί.<br />Έτσι επιβιώνουμε και δεν πέφτουμε σε κατάθλιψη.<br />Γνωρίζοντας ότι υπάρχουν και χειρότερα...<br /><br /></div>katsakridahttp://www.blogger.com/profile/17860721366136868352noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4633782935351281981.post-41793615442395009892009-10-19T03:11:00.002+03:002009-10-19T03:43:54.364+03:00Το Τίποτα & το Άπειρο<div style="text-align: justify;">-Δεν έχω ούτε ένα τσιγάρο. Είναι σα να μού'χει τελειώσει το οξυγόνο.<br />-Ίσως ήταν πολύ νωρίς για να βιώσω κάτι τέτοιο.<br />-Δώσε μου λίγο χρόνο.<br />-Την τελευταία φορά που πήγα στο σούπερ μάρκετ δεν είχε μουσική. Πρέπει να τονίσω ότι αυτό είναι πολύ σημαντικό για μένα.<br />-Σκάλωμα. Κόλλημα. Ου φας...<br />-Εγώ πάλι; Κι άλλη φράση;<br />-Στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο υπήρχαν τσιγάρα στριμμένα; Πότε εμφανίστηκαν; Δεν θυμάμαι...<br />-Θέλω την ηρεμία μου. Μόνο αυτό ζήτησα. Έκανα τη γελοία ευχή όταν έπεσε ένα αστέρι κάπου στο Λυβικό... Λες να μην πραγματοποιηθεί τώρα που σ'το είπα;<br />-Με πιέζεις... Δεν έρχεται έτσι...<br />-Παραμύθι. Έτσι είναι η αγάπη. Βρίσκεις, χάνεις, έτσι είναι αυτά.<br />-Αυτή τη στιγμή είμαι ευτυχισμένος. Τη στιγμή...αυτή... Όχι πριν. Ούτε μετά. Καμμία συνεννόηση.<br />-Θα σ'αγαπάω όπως και νά'χει..<br />-Πόσο εύκολα λες κάτι που εγώ με δυσκολία παραδέχομαι..<br />-Γιατί δεν προσπαθείς;<br />-Κωλώνω. Δεν με ενδιαφέρει να περιγράψω μια γενική κατάσταση. Λίγος χρόνος.<br />-Δεν μπορεί να έισαι μόνο δική μου. Πρέπει να είσαι για όλους. Κομμάτι του όλου. Χαραμίζεσαι μόνο στο ένα. Είναι άδικο.<br />-Φόβος είναι. Τίποτα άλλο. Δεν έχουμε να πούμε τίποτα άλλο..<br /></div>katsakridahttp://www.blogger.com/profile/17860721366136868352noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4633782935351281981.post-12948555295317882912009-09-29T12:43:00.002+03:002009-09-29T12:49:51.287+03:00Όσπρια<div style="text-align: justify;">Το αγαπημένο μου φαγητό είναι η φασολάδα. Ναι, το παραδέχομαι. Χειμώνα καλοκαίρι, πάντα λαχταρώ ένα πιάτο φασολάδα. Μερικές φορές (σχεδόν κάθε φορά, για να είμαστε ειλικρινείς), τρώω παραπάνω από ένα πιάτο. Ξέρω ότι θα με πειράξει αλλά θέλω να πέσω με τα μούτρα. Έτσι είμαι, τί να κάνω; Κάθε φορά μετανιώνω και ορκίζομαι ότι δεν θα ξανακάνω το ίδιο λάθος. Αλλά μάταια. Δεν μπορώ να το αποφύγω. Θέλω να πέφτω με τα μούτρα. Και μετά...ας υποφέρω.<br /></div>katsakridahttp://www.blogger.com/profile/17860721366136868352noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4633782935351281981.post-13802511321054646782009-07-28T20:21:00.002+03:002009-07-28T20:48:03.647+03:00Καθάριζα το σπίτι μου σήμερα. Μέσα σ΄όλο το χάος, λοιπόν, ανακάλυψα πράγματα που εδώ και καιρό είχα ξεχάσει ότι υπήρχαν. Την ίδια αίσθηση πιστεύω ότι είχαν και τα ίδια τα αντικείμενα. Καμμία χρηστικότητα. Καμμία αισθητική αξία. Κι όμως, κάθε ένα από αυτά ανέσυρε από τη μνήμη μου κάθε λογής συναισθήματα.<div>Τρόμαξα με την ανακάλυψη ότι κρατάω τόσα κομμάτια από το παρελθόν. Κομμάτια που άμα τα ενώσεις δεν συμπληρώνουν κάποιο πάζλ. Μόνα τους. Απλά εκεί, να μου θυμίζουν κάτι. Κάτι από πριν. </div><div>Ζήλευα πάντα τους συλλέκτες. Τους ανθρώπους που κρατάνε πράγματα και φοβούνται μη τα χάσουν. Νόμιζα ότι δεν μπορούσα να το κάνω, δεν είχα την υπομονή. Λάθος. Ήταν εκεί μπροστά μου, η δική μου συλλογή...</div><div>Μία φωτογραφία ταυτότητας αγνώστου ανδρός που είχα μαζέψει σ΄ένα δρόμο στο Βελιγράδι, θυμίζοντάς μου το ταξίδι, την συντροφικότητα και τη μοναξιά.</div><div>Ένα χαρτάκι μ΄ένα ευφυέστατο rebus και ένα κομμάτι ξύλο που έγραφε 1000000, δώρα του Κ. που κάποτε μου έταξε...</div><div>Μία κλωστή με δύο ψεύτικες πέτρες ("χρυσάφια"), ένα "πολύτιμο" κολιέ που μου έφτιαξε ο τετράχρονος τότε ανιψιός μου. Αν και το πιο πολύτιμο πράγμα γι'αυτόν ήταν η αγάπη. Αθώος ή αδαής;</div><div>Ένα σημείωμα του από κάτω, "....μην αναγκαστούμε να φέρουμε την αστυνομία...", έτσι για να θυμάμαι ότι υπάρχουν και μαλάκες.</div><div>Τρία σπασμένα κινητά, το ένα από δική μου παράνοια, τα άλλα δύο απομεινάρια μίας κατεστραμμένης σχέσης.</div><div>Ένα μήνυμα της Κ. που βρήκε το σημείο G της!!!</div><div>Ένα φανελάκι μαύρο που κάποτε βρέθηκε στο κρεββάτι μου και δεν ήταν δικό μου.</div><div>Ένα βάζο από μία κρέμα που μου ζήτησες να σου κρατήσω και άργησες πολύ να το πάρεις.</div><div>Και σκόνη.</div><div>Παντού. Πάνω στα έπιπλα, ανάμεσα στα βιβλία και στις αναμνήσεις μου.</div><div>Τώρα τί να κάνω; </div><div>Να καθαρίσω;</div><div>Δεν ήρθε ακόμα η ώρα. </div>katsakridahttp://www.blogger.com/profile/17860721366136868352noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4633782935351281981.post-81230037896298892482009-07-27T15:26:00.003+03:002009-07-27T16:02:20.264+03:00^ΠροΣΕ.!ΕΕΕΕΕΙ! Σου μιλάω!!! Μ'ακούς!?)&^%$#@!? Σου ΜΙΛΑΩ!<br />Δεν ακούς..(!)..ή δεν βλέπεις!?!&*^!??<br />Ξέσαχες και να διαβάζεις θες να μου πεις..!?!?!?!<br />Αποκλείεται! Δεν το πιστεύω!..Σίγουρα.....σίγουρα...μπορείς και μυρίζεις!!!<br />Ναι! Αυτό είναι...μυρίζεις! Ναι!...και μπορείς και να γεύεσαι φυσικά!<br />Χα! Και ανησύχησα...<br />Ευτυχώς που οι άνθρωποι έχουν πάνω από μία αισθήσεις...Θα μπορούσαν να έχουν μία...τρείς...δώδεκα!..Έχουν αυτές που έχουν..και πάλι καλά!<br />Αν είχαν παραπάνω..μπορεί να μην ήξεραν πως να τις χρησιποποιήσουν..<br />Να μην μπορούσαν να τις εκμεταλλευτούν όλες...Να μην προλάβαιναν!<br />Ευτυχώς! Τώρα..μπορούν να κάνουν τόσα πολλά...χωρίς προβλήματα! Άψογος συντονισμός, ταυτόχρονη εκτέλεση, αυτόματη επεξεργασία και κατανόηση των εισερχόμενων δεδομένων...όλα τέλεια!<br />Το πως καταλαβαίνει ο @λλος άνθρωπος το τι είδους πληροφορία θες να του περάσεις, από την άλλη...είναι ένα άλλο ζήτημα. Σ' αυτό..η Επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά! Η πλησιέστερη προσέγγιση που έχει γίνει μέχρι τώρα και μπορεί να αποδώσει με όποια ακρίβεια μπορεί τον όρο που χαρακτηρίζει την κατάσταση αυτή..καταλήγει σε κάτι...σαν..^ΒρΑχ<span style="font-weight: bold;">υ</span>κύ<span style="font-style: italic;">κ</span><span style="font-weight: bold;">Λ</span>ω<span style="font-weight: bold; font-style: italic;">μα</span>Αα!!&*^^<br />Χαίρομαι που δεν βλέπουν όλοι μόνο με τα μάτια..που δεν αισθάνονται μόνο με το άγγιγμα..που δεν ακούν μόνο με τ' αυτιά.. <br />Σε νιώθω<br />Σε βλέπω<br />Μη σκοτώνεις τις αισθήσεις μου<br />Σε παρακαλώ*katsakridahttp://www.blogger.com/profile/17860721366136868352noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4633782935351281981.post-17000384465637227022009-07-26T18:13:00.002+03:002009-07-26T18:39:27.173+03:00Αντι-λήθηΞύπνησα μέσα στ'άγρια χαράματα. Κάποιος κοιμόταν δίπλα μου.<br />Φαινόταν ήρεμος. Δεν θυμόμουν να γύρισα με κάποιον σπίτι. Ίσα-ίσα, θυμόμουν ότι γύρισα νωρίς, ετοίμασα τα πράγματα μου για την επόμενη μέρα, διάβασα το βιβλίο μου, έκλεισα το φως και έκανα τις τελευταίες μου σκέψεις πριν αποκοιμηθώ.<br />Κουνήθηκα. Τίποτα. Δεν φάνηκε να ταράζεται.<br />Είχα δώσει τα κλειδιά του σπιτιού μου σε κανέναν; (κάνω κάτι τέτοια που και που) Όχι, τα είχα δώσει μόνο στην Κ. Σηκώθηκα και πήγα στην εξώπορτα. Ήταν κλειδωμένη από μέσα και τα κλειδιά επάνω. Δεν υπήρχε καμμία ένδειξη διάρρηξης.<br />Θα πρέπει να του είχα ανοίξει στον ύπνο μου. Μάλλον απίθανο όμως, γιατί δεν μου έχει συμβεί ποτέ. Κοιμάμαι πάντα ελαφριά και φημίζομαι για τη διαύγειά μου όταν ξυπνάω.<br />Δεν υπάρχει άλλη εξήγηση. Μάλλον ήταν εκεί πάντα. Μάλλον υπήρχε σ'αυτό το κρεββάτι πριν ακόμα το αγοράσω. Μάλλον το είχα συνηθίσει τόσο που δεν το έβλεπα πια.<br />Άρχισα να τον παρατηρώ. Κάτι μου θύμιζε από παλιά. Η αλήθεια είναι ότι ένιωθα άνετα δίπλα του.<br />Ναι, τον ήξερα. Πρέπει να το παραδεχτώ. Ήταν πάντα εκεί. Δεν τον θυμόμουν πουθενά αλλού βέβαια και αν με ρωτήσεις να σου πω το χρώμα των ματιών του, δεν το ξέρω.<br />Αλλά, ήταν πάντα εκεί.<br />Σηκώθηκα, πήγα για κατούρημα, ήπια λίγο νερό και γύρισα στο κρεββάτι.<br />Τον φίλησα στο μέτωπο, του γύρισα την πλάτη, με αγκάλιασε και αποκοιμήθηκα.katsakridahttp://www.blogger.com/profile/17860721366136868352noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4633782935351281981.post-4783196690169161812009-07-20T14:53:00.003+03:002009-07-20T15:03:29.775+03:00ΑισιοδοξίαΗ εξέλιξη είναι δεδομένη. Δεν είναι πάντα θετική, βέβαια.<br /><br />Στην περίπτωσή μου μάλιστα, το πιο πιθανό είναι ότι σαν δημόσιος υπάλληλος σε βιβλίο του Κάφκα, να μεταμορφωθώ σε κατσαρίδα από την πλήξη.<br /><br />Σε μία μετα-Κάφκα εποχή και με μεταλλάξεις στον γενετικό κώδικα, η επιστήμη και η αστρολογία σηκώνει τα χέρια ψηλά. Ποτέ δεν ξέρεις τί σου ξημερώνει.<br /><br />Η εξέλιξη είναι δεδομένη. Μεταλλάσσομαι σε κατσακρίδα. Ναι, από την πλήξη και... Ίσως και από μία περιπετειώδη διάθεση...<br /><br />Μου ακούγεται αρκετά θετικό.katsakridahttp://www.blogger.com/profile/17860721366136868352noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4633782935351281981.post-50289318844544767772009-07-16T23:36:00.003+03:002009-07-17T00:34:24.823+03:00Πικρή αλήθεια'Εχεις παίξει ποτέ <span style="font-style: italic;">Επαγγελματικό Κρυπτόλεξο</span>; ..Το σοβαρό...! Που διοργανώνονται τουλάχιστον 3 παγκόσμιοι διαγωνισμοί κάθε χρόνο για να αναδειχθούν τελικά οι 3 Supreme *ΚρυπτολεξοΛύτες* της χρονιάς, που έπαθλό τους είναι ό,τι μεγαλύτερο μπορεί να σκεφτεί ο ανθρώπινος νους!~γι'αυτό και έχει άπειρες συμμετοχές άλλωστε.!~<br />Αυτό..(!) στο οποίο πρέπει να ξεπεράσεις τον εαυτό σου..και να τον κερδίζεις κάθε φορά..<br />Κάθε φορά που προπονείσαι σπίτι σου, ή όπου αλλού και αν βολεύεσαι.., να νιώθεις πως πρέπει να γίνεσαι όλο και καλύτερος, να σε προσπερνάς, να σε καταρρίπτεις~γιατί διαφορετικά κάτι πολύ άσχημο μπορεί να συμβεί στον κόσμο στον οποίο ζεις, περνάς καλά..ή και όχι.., εκέι που είναι τα αγαπημένα σου πρόσωπα...που κανείς τους δεν θα ήθελες σε καμία περίπτωση να πάθει κάτι κακό..!~<br />Αυτό..(!) που κάθε φορά, όσο πιο πολύ "παίζεις", τόσο συνειδητοποιείς πως όντως γίνεσαι καλύτερος και όλο και πιο γρήγορα πλέον βρίσκεις τις λέξεις..με ταχύτητα που ούτε εσύ ο ίδιος θα πίστευες ποτέ ότι μπορείς να αγγίξεις..!?]&%*%!<br />Και λες..."Πως είναι δυνατόν!?!..Να βρίσκω κάθε φορά τη λέξη που ψάχνω, αΜέσως μόλις την σκεφτώ!?!?!?!!? Έχω καταφέρει να τις ελέγχω! Σχεδόν..με βρίσκουν..πριν τις βρω εγώ!... Πρέπει να είμαι ιδιοφυία! Τέρας παρατηρητικότητος!"<br />Και περνώντας τα χρόνια, νιώθοντας πως έχεις αγγίξει πλέον τα όρια της τελειότητας και είσαι έτοιμος να λάβεις τώρα πια μέρος στον διαγωνισμό ανάμεσα στους καλύτερους και να τα βάλεις με τα "τέρατα"...Τι καταλαβαίνεις!$^%&%?!?!?!<br />Μήπως απλά...δεν έχει να κάνει με την ταχύτητα και τον έλεγχο....<br />Έχεις απλά καταλάβει το κόλπο...<br />Απλά.. βλέπεις πρώτα.. αυτό που εσύ επιλέγεις και θέλεις να βρεις πρώτο και τελικά...το βλέπεις!<br />Αυτός ήταν ο σκοπός της άσκησης!<br />Και ναι!...Μόλις καταλάβεις ποια είναι η λέξη που θες...αυτήν πας και βρίσκεις!<br />Γιατί?<br />Γιατί αυτήν θες!<br />Και τη βρίσκεις!<br />~εδώ που τα λέμε..αν δεν την βρεις κι αμέσως..βολεύεσαι και μ'αυτήν που βρέθηκε μπροστά σου...-μέχρι να τη βρεις..φυσικά!<br />~εκεί!..πείσμα..~<br /><span style="font-weight: bold;">Έτσι</span> λύνεται ένα <span style="font-style: italic;">Επαγγελματικό Κρυπτόλεξο</span>!katsakridahttp://www.blogger.com/profile/17860721366136868352noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4633782935351281981.post-10159114977606710942009-07-14T21:17:00.002+03:002009-07-14T21:40:17.626+03:00Είναι απλά θέμα τεχνικής...."...Ναι, μπορώ να το σηκώσω. Ένα μενίρ είναι. Ασ'το σε μένα, θα το κάνω καλύτερα. Κάτσε, το βάζω στην πλάτη μου, το κρατάω σταθερά και με το ένα...με το δύο...με το τρία...Ωωωωωωωωωχ @#$#@$%^$#%$@#%$#%$^%$^%$%$#%$#@%$...."<br />Πού είμαι; Πονάω...Όχι ρε πούστη μου. Είμαι κάτω από το μενίρ. Δεν νιώθω τα γόνατά μου. Ένας τόνος πέτρα είναι πάνω στην ουρίτσα μου. Η σπονδυλική μου στήλη έχει γίνει ένα με τα πνευμόνια μου. Το στόμα μου είναι γεμάτο χώμα, όπως και το δεξί μου ρουθούνι. Από το αριστερό κάτι γίνεται, αφού βλέπω με το αριστερό μου μάτι χώμα να σηκώνεται. Μάλλον αναπνέω. Πόσο πονάω....<br />Μα τον Τουτατί δεν το περίμενα. Μα τί γελοίος να πιστέψω ότι μπορώ να σηκώσω ολόκληρο μενίρ. Είχα ξεχάσει να πάρω και το μαγικό ζωμό. Ή τον πήρα; Δεν θυμάμαι και δεν έχει και σημασία... Σημασία έχει ότι είμαι κάτω από ένα μενίρ και πονάω.<br />Καλά, ο άλλος που πήγε; Θα με παράτησε ή θα πήγε να φέρει βοήθεια. Καλύτερα να μ'έχει παρατήσει. Γιατί αλλιώς τί ντροπή; Μα πόσο αφελής μπορεί να είμαι. Καλύτερα να μου κοπεί η ανάσα και να πεθάνω από δω κάτω παρά να καταλάβουν όλοι ότι δεν μπόρεσα να το σηκώσω...<br />Είναι δυνατόν να σκέφτομαι τέτοια πράγματα;;; Γιατί μπορεί κανένας να το σηκώσει πέρα από τον Οβελίξ; Ο γελοίος ο Οβελίξ... Μου είπε ότι όταν θέλεις κάτι πολύ θα το καταφέρεις... Ναι καλά....αλλά γιατί να θέλεις πολύ να σηκώσεις ένα μενίρ; Τόσα χρόνια και ακόμα δεν κατάλαβα τί δουλειά κάνει. Απλά για να κάνεις τον καμπόοοοοσο Οβελίιιιξ μου.<br /> Ένα τσιγάρο θα ήθελα τώρα... Και κάποιον να με βοηθήσει. Να μου χαϊδέψει την πλάτη και να μου πει: "Καλά τί πήγες κι έκανες; Είσαι δυνατός αλλά όχι και παντοδύναμος. Και σβήσε αυτό το τσιγάρο. Δόξα τον Τουτατί που έχεις ακόμα πνευμόνια..." Και μετά να θυμόμαστε την ιστορία και να γελάμε.<br />Άντε να δούμε θα σηκωθώ ποτέ;katsakridahttp://www.blogger.com/profile/17860721366136868352noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4633782935351281981.post-91326930662423476982009-07-08T13:46:00.000+03:002009-07-08T14:02:42.928+03:00Δίχως τίτλο...Μόνο για μία στιγμή<br />Κοίταξε μέσα από το παράθυρο και δες έξω<br /><br />μακάρι να βρέχει<br />το νερό πάντα βοηθάει<br /><br />είναι μερικές φορές που νομίζω ότι κοιτάω ένα σβέρκο<br />και προσπαθώ να καταλάβω ποιανού είναι<br /><br />και βρέχει<br />κι οι σταγόνες κυλούν<br /><br />μοιάζει με "αντίστροφος" καθρέφτης<br />κοιτάω μπροστά και βλέπω πίσω<br /><br />οι σταγόνες ανεβαίνουν,<br />τίποτα δεν πέφτει κάτω<br /><br />κάθε πρωί πίνω ένα ποτήρι νερό<br />λένε ότι κάνει καλό<br /><br />Μακάρι να βρέξει...katsakridahttp://www.blogger.com/profile/17860721366136868352noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4633782935351281981.post-15401150982625361172009-07-01T14:05:00.003+03:002009-07-01T14:11:54.887+03:00ΘέλωΚάποτε ήθελα να γίνω ο καλύτερος<br />Με χέρια δυνατά<br />Με πόδια σταθερά<br />Με μυαλό ικανό να δώσει εξηγήσεις για κάθε συναίσθημα<br /><br />Τώρα πια δεν θέλω τίποτα<br />Θέλω να είμαι αυτός που είμαι<br />Ότι κι αν είμαι<br />Με μυαλό έτοιμο να σπάσει για κάθε συναίσθημαkatsakridahttp://www.blogger.com/profile/17860721366136868352noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4633782935351281981.post-5385396754538740162009-06-30T17:37:00.003+03:002009-06-30T17:49:21.294+03:00ΘεωρίαΠαίρνεις ένα κομμάτι<br />Το κόβεις σε ακόμη περισσότερα κομμάτια<br />Κρατάς ένα από αυτά<br />Το πολλαπλασιάζεις<br /><br />Τώρα έχεις άπειρα τέτοια ίδια κομματάκια<br />Τα κοιτάς<br />Παίρνεις ένα από αυτά<br />Το αναλύεις<br /><br />Πρέπει να καταλάβεις κάτι από αυτό<br />Δεν έχεις ιδέα τί...<br />Δεν καταλαβαίνεις<br />Γύρνα πίσω<br /><br />Πάρε ένα κομμάτι<br />Κόψ'το σε μικρότερα κομμάτια<br />Κράτα ένα από αυτά<br />Πέτα τα υπόλοιπα<br /><br />Τώρα έχεις ένα κομματάκι<br />Κοίτα το<br />Άνοιξε το στόμα σου<br />Κατάπιε το<br /><br />Τώρα τί κατάλαβες;katsakridahttp://www.blogger.com/profile/17860721366136868352noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4633782935351281981.post-82393251929705735252009-06-25T16:20:00.001+03:002009-06-25T16:22:27.657+03:00MuRaKaMi"...Ήμαστε δύο απέραντα μηδενικά, δύο θλιβερά ανθρωπάκια που τα παράσερνε η ζωή από τη μία λήθη στην άλλη..."katsakridahttp://www.blogger.com/profile/17860721366136868352noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4633782935351281981.post-69357848986348858632009-06-22T16:39:00.002+03:002009-06-22T16:49:19.296+03:00Η παρέλαση των αλγορίθμωνΚάνε ένα βήμα μπρος και άπλωσε τα χέρια σου για να φτάσεις.<br />Κάνε ένα βήμα μπρος και παίξ'το άρχοντας.<br />Τώρα, γύρνα πίσω και υποκλίσου.<br />Βημάτισε πλαγίως και κοίτα γύρω σου.<br />Εκεί που στέκεσαι κολύμπα και λίγο.<br />Σκύψε και μάζεψε.<br />Μετά απλά παρανόησε.<br /><br />Εγώ θα βρίσκομαι ακριβώς από πίσω σου.<br />Θα τα κάνω όλα με διαφορά μίας φάσης.<br />Όταν εσύ θα είσαι άρχοντας εγώ θα προσπαθώ να σε φτάσω.<br />Οταν θα υποκλίνεσαι εγώ θα είμαι άρχοντας.<br />Όταν θα κοιτάς τριγύρω εγώ θα έχω χαθεί.<br />Κι όταν θα κολυμπάς εγώ θα σε ψάχνω.<br />Στην παράνοια, όμως, θα είμαστε μαζί.<br /><br />Κατάλαβες;<br />Η κατανόηση δεν είναι τίποτα άλλο παρά ο συνδυασμός των παρανοήσεών μας...katsakridahttp://www.blogger.com/profile/17860721366136868352noreply@blogger.com1