Θα περιμένω.. κανα δυο μέρες, να επανέλθεις, να υπάρξεις, να νιώσεις ότι ίσως πατάς στα πόδια σου. Τότε ίσως αγγίξω το χέρι σου, το δέρμα σου, εσένα. Θα είναι το τελευταίο άγγιγμα που θα νιώσεις ποτέ στη μικρή ζωή σου. Χαρίζεσαι, δίνεσαι σε κάτι άλλο, σε μια ιδέα, σε ένα τίποτα. Τίποτα είναι και αυτό που ζούμε, μικρό, ανύπαρκτο. Νιώσε το. Αν όχι, τότε γεια. Αν ξαναϋπάρξεις έλα να σου δώσω τα συγχαρητήριά μου και μια μικρή άφεση. Καλύτερα όχι "αν" αλλά "'όταν" για να είμαστε και αισιόδοξοι. Με λαμβάνεις; Αν όχι, έλα σε κανά δυο μέρες..
Τετάρτη 11 Απριλίου 2012
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου